reporter.gr - 13 hours ago

Με δύο παραιτήσεις και δύο επιστροφές – η μία εκ των οποίων αφορά το ίδιο πρόσωπο – έριξε αυλαία η δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου, η οποία σε γενικές γραμμές (αν εξαιρέσουμε την εκεχειρία στη Γάζα) δεν μας άφησε και με το στόμα ανοιχτό.Και εξηγούμεθα: δεν ήταν αρκετά εντυπωσιακή ούτε η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και η επιστροφή του «γαλάζιου» Δημήτρη Κυριαζίδη στα έδρανα της Βουλής. Λίγο-πολύ προβλέψιμες ήταν κι οι δύο κι ως εκ τούτου ελαφρώς καθυστερημένες. Ο μεν πρώτος θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί από την πρώτη ημέρα της εκλογής του, δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά. Άντε το πολύ πολύ, να γλύτωνε τη σκληρή κριτική του κάποτε πιστού συντρόφου του Νίκου Καρανίκα ή το ανοιχτό κάλεσμα του Στέφανου Κασσελάκη για συμπόρευση· μικρό το κακό. Ο δεύτερος, δε, θα μπορούσε να είχε επανέλθει επτά ημέρες (κι όχι επτά μήνες) μετά τη διαγραφή του – ή ακόμη καλύτερα να μην είχε διαγραφεί καν. Για σούρτα φέρτα άνευ λόγου κι αιτίας είμαστε τώρα; Δεν είμαστε, εκτός αν προσφέρουν το αναγκαίο θέαμα· όπως, ας πούμε, συνέβη στην περίπτωση του Σεμπαστιάν Λεκορνί, ο οποίος μέσα σε μία εβδομάδα πρόλαβε και να παραιτηθεί και να δεχτεί πίσω τη θέση του. Αυτό μάλιστα! Αφενός, προκάλεσε μια ανακατωσούρα που δεν ξέραμε πως χρειαζόμαστε, αλλά τη χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα – κι αφετέρου, απέδειξε για χιλιοστή φορά πως οι Γάλλοι ξέρουν να το κάνουν καλύτερα. Εντάξει, τώρα, όλα όσα ακούστηκαν για το δίδυμο Μακρόν – Λεκορνί ιδιαιτέρως κολακευτικά δεν ήταν, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. Αν δεν πληγώνονται οι ίδιοι, ποιοι είμαστε εμείς για να κάτσουμε να σκάσουμε; Φήμες λένε, βέβαια, ότι ο Εμανουέλ Μακρόν δεν πετάει και τη σκούφια του που στις δημοσκοπήσεις έχει φάει τη σκόνη του Ζορντάν Μπερντελά, η δημοφιλία του οποίου «φλερτάρει» με το 40%· αλλά τι να γίνει; έτσι είν’ η ζωή. Κάποτε ο ωραίος, νέος, γοητευτικός και μυστηριώδης Μακρόν είχε κλέψει τις εντυπώσεις· σήμερα ο ωραίος, νέος και λιγότερο μυστηριώδης Μπαρντελά· αύριο κάποιος άλλος. Δεν είναι, δα, και τόσο σοβαρό πρόβλημα αυτό, υπάρχουν μετά βεβαιότητος σοβαρότερα· επί παραδείγματι, η ήττα του Ντόναλντ Τραμπ στα Νόμπελ, ο οποίος είναι αναγκασμένος να περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο ακόμη μέχρι τα επόμενα, μπας κι ευτυχήσει να του κάνουν την τιμή. Κι είναι απορίας άξιον, τι άλλο θα χρειαστεί να κάνει; Πόλεμο για πόλεμο δεν έχει αφήσει (καλά, οι εξαιρέσεις επιβεβαιωτικές του κανόνα)· στη Γάζα έχει αρχίσει να εισέρχεται ανθρωπιστική βοήθεια και το Ισραήλ περιμένει την απελευθέρωση των ομήρων – κι όμως η επιτροπή δεν επείσθη ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ο άνθρωπος που ψάχναμε. Να φταίει που δεν έχει ακόμη στείλει τους Tomahawks στην Ουκρανία και να το ’χασε το βραβείο τζάμπα και βερεσέ; Να φταίει που το Κρεμλίνο άργησε να εκφράσει τη στήριξή του στον πλανητάρχη; Πάντως, σίγουρα δεν φταίει ο πιστός του φίλος Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος υπερέβη εαυτόν για να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι ένας είναι ο ειρηνοποιός της χρονιάς (ποιας χρονιάς; του αιώνα!). Και, πράγματι, ο Ισραηλινός πρόεδρος λυπήθηκε βαθιά για αυτήν την αδικία, αλλά φευ δεν έχασε την ελπίδα του πως ο Ντόναλντ Τραμπ θα συνεχίσει να είναι εγγυητής της ειρήνης ακόμη και μετά το βάναυσο αυτό χτύπημα. Κι εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούμε το εξής: εάν ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν στη θέση της Μαρία Κορίνα Μασάδο, θα είχε ανακινήσει τον εμπορικό πόλεμο με το Πεκίνο ή θα τους είχε αφήσει στην ησυχία τους; Ποια η σχέση των δύο, θα μου πεις. Φαινομενικά καμία. Όμως, η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα πολυδαίδαλο κατασκεύασμα και οι ιστορικές συγκυρίες, ενίοτε, διαβολικές· επομένως, ο συνδυασμός των δύο μπορεί εν μία νυκτί να φέρει τα πάνω κάτω. Τι θα είχε γίνει, ας πούμε, αν ο Τρότσκι δεν είχε πάει, παραμονές της Επανάστασης, για κυνήγι πάπιας; Ή αν ο οδηγός του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, Φραγκίσκου Φερδινάνδου, δεν είχε πάρει μία λάθος στροφή που τους έφερε μπροστά στο καφενείο όπου καθόταν ο Γαβρίλο Πρίντσιπ; Ή αν ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν είχε συμπράξει στην κυβέρνηση συνεργασίας του Πού ήταν σήμερα ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Θάνος Πλεύρης και ο Μάκης Βορίδης; Ο οποίος Γεωργιάδης, ειρήσθω εν παρόδω, τελευταίως θυμάται αρκετά συχνά τον παλιό καλό του εαυτό (όχι ότι τον έχει ξεχάσει κι ιδιαίτερα, ναι) και μας χαρίζει μερικές νόστιμες κορώνες· η πιο πρόσφατη εξ αυτών, η επίθεση εναντίον της Πέτης Πέρκα (Νέα Αριστερά), που – όπως μας ενημέρωσε ο ίδιος – δεν πήγε στη Γάζα για να βοηθήσει, αλλά για να βγάλει καμιά selfie. Απ’ τη άλλη, Πλεύρης και Βορίδης έχουν τα δικά τους προβλήματα. Ο πρώτος συνεχίζει τον ανένδοτο κατά των μεταναστών και των επιδομάτων που αδίκως, όπως λέει, παίρνουν· η διαμάχη τούτη την εβδομάδα μεταφέρθηκε στο «γήπεδο» του Δήμου της Αθήνας. Ο δεύτερος, δε, βρέθηκε στο «μάτι» του κυκλώνα μετά την κατάθεση του πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ (και έμπιστου του Κυριάκου Μητσοτάκη), Γρηγόρη Βάρρα κι έκτοτε προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, πετώντας διακριτικά το μπαλάκι στο Μαξίμου. Κατά τα άλλα – με αφορμή τα πηγαινέλα και τις συμπτώσεις – μιας κι αυτήν την εβδομάδα πήραμε παρουσίες, το μάτι μας έπεσε στους απόντες, αλλά και τους αιφνιδίως (ή όχι και τόσο) εμφανισθέντες. Για τον Αντώνη Σαμαρά χτυπάει η πρώτη καμπάνα, η απουσία του οποίου από την εκδήλωση για το νέο βιβλίο του Ευριπίδη Στυλιανίδη προβλημάτισε το πανελλήνιο· για τον Πάνο Καμμένο χτυπάει η δεύτερη, ο οποίος – απτόητος ων – τοποθετήθηκε για όλους και για όλα και (α) αναγνώρισε τα (λιγοστά) επιτεύγματα Μητσοτάκη, (β) το ηγετικό τάλαντο Τσίπρα, (γ) μας προειδοποίησε τι εστί Σαμαράς και (δ) μας «απείλησε» για μία ακόμη φορά πως αν χρειαστεί να κατέβει για το καλό του τόπου, θα το πράξει. Το αυτό, δε, πάνω κάτω (με μεγαλύτερη επίφαση σοβαρότητας) είπε και ο Αλέξης Τσίπρας σε χθεσινή (11/10) του συνέντευξη, τονίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται ένα
«σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας», ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απ’ τη μεριά του, δήλωσε πως δεν χάνει την αισιοδοξία του όσο οι πολίτες «θυμούνται, βλέπουν και συγκρίνουν». Βέβαια, ο πρώην βουλευτής και υπουργός της κυβερνώσας παράταξης, Κώστας Τζαβάρας, που καθώς φαίνεται και θυμάται και βλέπει και συγκρίνει, έδειξε να μην συμμερίζεται την ίδια αισιοδοξία, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση για την υπόθεση των Τεμπών, με αφορμή την ικανοποίηση του αιτήματος του Πάνου Ρούτσι, ο οποίος σταμάτησε την απεργία πείνας μετά από είκοσι τρεις ημέρες. Παρεμπιπτόντως, στις επανεμφανίσεις ας συμπεριληφθεί και αυτή του Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος πρότεινε στον ΣΥΡΙΖΑ «να ευχαριστήσει» τον Αλέξη Τσίπρα και να πάει παρακάτω. Και κάπως έτσι, ας πάμε κι εμείς παρακάτω, ελπίζοντας η ερχόμενη εβδομάδα να φέρει ακόμη καλύτερες μέρες. Κι ας αρχίσουμε σιγά-σιγά και τα στοιχήματα για την «εκλογική λίστα» που θα μας σερβίρει ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να δώσει μια νέα προοπτική στη χώρα.#Η_ΣΥΝΟΨΗ_ΤΗΣ_ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ #Ντόναλντ_Τραμπ #Αλέξης_Τσίπρας #Κυριάκος_Μητσοτάκης #Νόμπελ_Ειρήνης #Γάζα #Ισραήλ #Ουκρανία

Latest News

Hashtags:   

Ειρηνοποιός

 | 

αναγνώρισης

 | 

μετακινήσεις

 | 

λόγου

 | 

παράδοξες

 | 

ιστορικές

 | 

συγκυρίες

 | 

Sources